W roku 1780 właściciele przeworscy Książę Antoni Lubomirski wojewoda lubelski i kasztelan krakowski wraz z żoną Zofią z Korwinów Krasińską sprowadzili 4 Siostry Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo z Warszawy do wybudowanego z ich inicjatywy domu wraz z kościołem.
Zgodnie z wolą fundatorów Siostry podjęły działalność charytatywną pielęgnując chorych, ubogich, odwiedzając ich po domach, prowadząc szkołę dla dziewcząt z Przeworska, zajmując się wychowaniem porzuconych dzieci i sierot.
Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Śnieżnej wtopiony jest w zabudowania klasztorne. Na szczycie dachu kościółka widnieje wieżyczka w której umieszczona jest barokowa sygnaturka. Trzyosiowa fasada frontowa o dwóch kondygnacjach podzielona jest w dolnej części pilastrami i gzymsami. W części górnej we wnęce znajduje się fresk przedstawiający założyciela Zgromadzenia Szarytek – Św. Wincentego a Paulo – polecającego Chrystusowi siedzącemu w obłokach Siostrę Miłosierdzia. Nad głównym wejściem umieszczono tablicę fundacyjną, zaś pod gzymsem pierwszej kondygnacji znaki herbowe fundatorów „Średniawa” i „Korwin”.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe z niewydzielonym półkoliście zamkniętym prezbiterium, posiada sklepienie kolebkowe, chór muzyczny wsparty na wysuniętych filarach tworzy trzy arkady. Część środkowa stanowi przedsionek, w którym szczególną cześć odbierają Św. Antoni i Św. Juda Tadeusz.
Największym jednak skarbem kościoła jest łaskami słynący obraz Matki Bożej Śnieżnej wiszący w ołtarzu głównym. Początkowo znajdował on się w drewnianym kościółku, który w czasie zaborów na polecenie władz austriackich został rozebrany, a pozyskane w ten sposób materiały – sprzedane. W świątyni tej, również pw. Matki Bożej Śnieżnej, w ołtarzu głównym znajdował się obraz Madonny. Po likwidacji kościółka został przeniesiony do Sióstr Miłosierdzia i od 1789 r. znajduje się nieprzerwanie pod ich opieką. Jak sama nazwa mówi, został on namalowany w typie obrazu Matki Bożej Śnieżnej z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. Przedstawia Maryję w pozycji siedzącej. Ukazana została prawie cała postać Matki Bożej, jedynie końce Jej nóg zostały ukryte w obłokach. Zgodnie z ikonograficznym wyobrażeniem Maryja podtrzymuje Swego Syna lewym ramieniem, w prawej, opuszczonej ręce dzierży berło – symbol Jej królewskości. Z ramion Maryi spływa luźno płaszcz, okrywając częściowo także Dzieciątko. Jej ciemne włosy rozdzielone prawie na środku, spływają swobodnie odrzucone na plecy.
Charakterystyczne dla przeworskiego obrazu jest ukazanie prawego ucha Bogurodzicy. Poprzez namalowanie twarzy Maryi w lekkim lewym półprofilu, zostaje ono znacznie zaakcentowane. Ten sposób wyobrażenia głowy Madonny miał podkreślać Jej wyjątkową wrażliwość na głosy ludzi (zupełnie podobnie została namalowana Matka Boża z obrazu w Kalwarii Pacławskiej, która ma odsłonięte ucho, aby lepiej słyszeć prośby wiernych).
Matka i Jej Syn nie kontaktują się ze sobą wzrokiem. Maryja patrzy na widza, natomiast Dzieciątko wzrok ma zwrócony gdzieś przed siebie. Syn Boży w lewej ręce, opartej na dłoni Maryi, trzyma jabłko z krzyżykiem – symbol władzy monarszej w wyobrażeniach chrześcijańskich. Prawą rączkę unosi w geście błogosławieństwa. W wieku XX postać Madonny z Dzieciątkiem została pokryta srebrnymi sukienkami, a ich głowy ozdobione koronami. Widać teraz jedynie ich twarze, dłonie i stopy Jezusa. Dół postaci Maryi jest obramowany obłokami wykonanymi z srebrnej blachy. Przykryła ona główki aniołków namalowanych u stóp Przeworskiej Madonny. Te, które znajdują się w górnej części obrazu, są dobrze widoczne. Główki aniołków tworzą, poczynając od ramion postaci, jakby wieniec zwieńczony na szczycie łukiem, w którym znajduje się gołąbek – wyobrażenie Ducha Świętego. Od niego rozchodzą się we wszystkie strony promienie, wkomponowując się we wspomniany łuk. Podobnie namalowano promyki (tylko znacznie cieńsze) wokół głowy Maryi, która otoczona jest dodatkowo cieniowaną aureolą, identyczną jak u Dzieciątka.
Cztery aniołki umieszczone po bokach głowy Maryi ukazane zostały w popiersiach. Nad głowami Matki i Jej Syna trzymają rozpostarte 4 różance. Czyżby autor dzieła, malując obraz, przewidział dodanie przez papieża Jana Pawła II dodatkowej części Różańca Świętego zatytułowanej Tajemnice światła?
Matka Boża Śnieżna z kościoła Sióstr Miłosierdzia w Przeworsku, podobnie jak i inne wizerunki uważane za cudowne, posiada swoją zasłonę. Jest nią obraz przedstawiający Św. Michała Archanioła. Dzieło to zostało uratowane ze starego kościółka pw. Św. Michała. Zasłona jest podnoszona tylko jeden raz w roku w dzień Św. Michała 29 września, aby wierni mieli możliwość przez cały rok modlić się przed cudownym obliczem Bożej Rodzicielki.
Nie jest znane pochodzenie łaskami słynącego obrazu Madonny. Według tradycji powstał on na początku XVI w. we Włoszech. Z roku 1574 pochodzi opis wizytacji dawnego kościółka pod wezwaniem Matki Bożej Śnieżnej stojącego w Przeworsku przy drodze łańcuckiej. Wspomina się w nim, że biskup przemyski W. H. Sierakowski sprowadził wtedy jakiś obraz z Włoch. Najprawdopodobniej wzmianka dotyczyła właśnie wizerunku Matki Bożej Śnieżnej.
Obraz kilkakrotnie poddawano renowacji, nie zawsze fachowej. W 1965 r. restauracji cudownego wizerunku Madonny dokonał Paweł Mitka z Krakowa. Polegała ona na odnowieniu, a nie na przemalowaniu obrazu, jak to miało miejsce wiele razy wcześniej.
Obraz o wymiarach 243 cm x 142 cm został namalowany na płótnie, a następnie przyklejony na desce. Posiada jakby drugie ramy – otoczkę wykonaną z pasów płótna. Ogranicza ona właściwy obraz do wymiarów 143 cm x 109 cm.
Sukienki i korony przykrywające częściowo malunek zostały wykonane z przetopionych wot, obficie składanych w podzięce Matce Boskiej znajdującej się w Kościele Sióstr Szarytek. Ich ilość świadczyła o powszechności kultu Matki Bożej Śnieżnej. Szczególnie przybrał on na sile po przeniesieniu obrazu w nowe miejsce.
Okoliczna ludność, chcąc Bogurodzicy wynagrodzić świętokradcze zlikwidowanie kościoła, tłumnie spieszyła do Jej aktualnej siedziby, zanosząc prośby i podziękowania przed cudowny obraz.
Opiece Matki Bożej Śnieżnej jest przypisywane ocalenie klasztoru, kościoła, Sióstr i ich podopiecznych w czasie I wojny światowej, a zwłaszcza w 1914 r., kiedy front przechodził przez miasto. Przerażona ludność opuściła Przeworsk, lecz Szarytki wraz ze swoimi chorymi pozostały, nie doznając większych strat i szkód od szalejących w mieście Kozaków, którzy traktowali gród nad Mleczką jako dobro wojenne, łupiąc je bezlitośnie.
Kult Matki Bożej Śnieżnej w kościele Sióstr Miłosierdzia trwa także obecnie. Szczególnie dużo ludzi modli się przed cudownym wizerunkiem w dzień targowy (w Przeworsku wypada on w środę). Znak to, ze obraz Madonny cieszy się specjalnym nabożeństwem nie tylko wśród mieszkańców miasta, ale także ludność z okolicznych miejscowości przychodzi się tu modlić do Najświętszej Maryi Panny.
Siostry nie prowadza jakiejś specjalnej księgi cudów, odczytują jedynie prośby o modlitwy spisane na kartkach, na których pojawiają się także podziękowania za otrzymane łaski. Każdego roku w święto patronalne 5 sierpnia odbywa się odpust ku czci Matki Bożej Śnieżnej.
Szczególną formą nabożeństwa do Matki Bożej jest szerzenie przez Siostry Miłosierdzia kultu Cudownego Medalika związanego z objawieniem się Matki Bożej jednej z nich – Katarzynie Laboure w 1830 r. w Paryżu. Przypominają o tym dwa witraże w oknach prezbiterium. Witraż znajdujący się po prawej stronie ołtarza przedstawia Matkę Bożą Niepokalaną z rozłożonymi rękami, z których tryskają promienie, symbolizujące zsyłane na ludzi łaski, a witraż z lewej strony – Św. Katarzynę Laboure.
W kościele znajdują się dwa boczne ołtarze pod wezwaniem Św. Józefa i Serca Bożego, które zostały wykonane w pracowni Ferdynanda Mejewskiego w 1922 roku.
W Niedzielę Bożego Miłosierdzia – dnia 23 kwietnia 2006 r. miało miejsce wydarzenie o historycznym znaczeniu dla mieszkańców miasta Przeworska i okolic. Mszą Św. o godz. 10.00 w kościele Sióstr Miłosierdzia została rozpoczęta Wieczysta Adoracja Najświętszego Sakramentu, która jest nieocenionym darem Opatrzności Bożej. Wierni mogą adorować Chrystusa od poniedziałku do soboty w godzinach od 7.00 do 18.00. Kult oddawany Matce Bożej Śnieżnej połączył się z uwielbieniem Chrystusa Eucharystycznego. O każdej porze dnia można spotkać w kościele osoby zatopione w cichej modlitwie, polecających swe sprawy Jezusowi i Maryi. Miej i ty czas na adorację Pana Jezusa w swojej parafii.
